تهران، شهری برای همه، قبل از هر چیز ایده‌ای انسانی است. وقتی از «همه» حرف می‌زنیم، می‌توانیم از قومیت و جنسیت و طبقه و مذهب و نژاد، فراتر رفته و به «انسانیت» فکر کنیم. وقتی از «همه» حرف می‌زنیم، می‌توانیم مرزهای انواع تبعیض را پشت‌سر بگذاریم و به سمت عدالتی فراگیر حرکت کنیم؛ از تفاوت‌ها عبور کنیم و الگویی انسانی برای همزیستی اقشار مختلف مردم در کنار هم بسازیم.
